اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن

در سال ۱۹۵۷،‌ شش کشور اروپایی پیمانی در رم امضا کردند که بر اساس آن روابط اقتصادی، سیاسی و نظامی بین آنها به صورت هماهنگ ایجاد شد. امروزه اتحادیه اروپا و اعضای آن ۲۷ کشور هستند که روابط آنها به مرور گسترش یافته است.

همه چیز درباره اتحادیه اروپا

اتحادیه اروپا یک اتحادیه سیاسی و اقتصادی است که از ۲۷ کشور اروپایی تشکیل شده ‌است. این کشورها با نام ایالت‌های عضو شناخته می‌شوند که مهمترین آن‌ها عبارتند از: فرانسه، آلمان، اسپانیا، بلژیک، چک، کرواسی و بلغارستان.

اتحادیه اروپا در سال ۱۹۵۷ با توافقنامه رم میان ۶ کشور اروپایی شکل گرفت و صرفاً یک اتحادیه اقتصادی بود. در سال ۱۹۹۳، توافق ماستریخت پیمان این اتحادیه را کامل تر کرد و چارچوب قانونی کنونی را پایه‌گذاری نمود. در سال ۲۰۱۷، اتحادیه اروپا با ۴۵۱ میلیون شهروند و به تولید ناخالص داخلی ۱۹٫۶۷۰ تریلیون دلار دست یافت.

قوانین اتحادیه اروپا

قوانین اتحادیه اروپا توسط نهادهای مختلف تهیه، تصویب و نظارت می‌شود. برخی از این نهادها عبارتند از:

پارلمان اروپا: هر پنج سال یک بار به صورت مستقیم نمایندگان کشورهای عضو برای پارلمانی اروپا انتخاب می‌شوند. پارلمان نقش مهمی در تصویب قوانین، تعیین بودجه و کنترل کمیسیون اعضا دارد.

شورای اروپا: نمایندگان دولت‌های کشورهای عضو هستند که با وزیران یا رؤسای جمهور یا نخست‌وزیران کشورها جلسات برگزار می کنند. شورای اروپا نقش مهمی در تصمیم‌گیری در مورد سیاست‌های عمده، تصویب قوانین و هماهنگی بین کشورهای عضو دارد.

کمیسیون اروپا:  نمایندگان بدون طرفداری هستند که هر چهار سال یک بار توسط پارلمان و شورا منصوب می‌شوند. کمیسیون نقش مهمی در پیشنهاد قوانین، اجرای سیاست‌ها و نظارت بر رعایت قوانین دارد.

دادگاه عدالت اروپا: قضات و وکلا هستند که توسط کشورهای عضو منصوب می‌شوند. دادگاه نقش مهمی در تفسیر قوانین، حل اختلافات و حفظ حقوق دارد.

مجلس و مقرهای اتحادیه اروپا

محل اصلی اتحادیه اروپا در یک کشور وجود ندارد و هیچ کشوری مرکز اصلی آن نیست. مقر اتحادیه اروپا در شهرهای مختلفی وجود دارد از جمله:

لوکزامبورگ: محل قرارگیری بانک سرمایه‌گذاری اروپا و دادگاه اروپا است.

بروکسل: مهم‌ترین و اصلی ترین مرکز اتحادیه اروپا و محل دائمی برگزاری جلسات کشورها و به طور خلاصه محل استقرار کمیسیون اروپا و شورای وزیران است.

استراسبورگ: محل استقرار پارلمان اروپا و برگزاری جلسات سالیانه است.

هدف از تشکیل اتحادیه اروپا

بر طبق توافقی که میان کشورهای اتحادیه اروپا صورت گرفت، تمامی اعضا با یکدیگر اتحاد دارند. در حالی که هر کدام از اعضا به تنهایی استقلال دارد اما در هماهنگی با سایر اعضا رفتار می کند.

اصلی‌ترین و مهمترین دلیل ایجاد اتحادیه اروپا شکل گیری پیمان اقتصادی میان کشورهای عضو است. میتوان گفت کشورهای اروپایی به دنبال یک توافق و یکپارچگی اقتصادی بودند که با این مهم به وقوع پیوست. یکی از مهمترین دستاوردهای اتحادیه اروپا حذف گمرک میان کشورهای عضو است.

براساس پیمانی که میان کشورهای اروپایی صورت گرفت، شهروندان عضو این کشورها برای حضور در یکدیگر نیازی به دریافت ویزا ندارند و می توانند رفت و آمد آزادانه داشته باشند این در حالی است که شهروندان کشورهای غیر عضو برای سفر به این منطقه باید ویزا دریافت کنند؛ همانند قانونی که اعضای شینگن به آن پایبند هستند.

کشورهای عضو اتحادیه اروپا

اتحادیه اروپا (EU) یک سازمان سیاسی و اقتصادی است که شامل ۲۷ کشور اروپایی است. این اتحادیه با هدف ایجاد همکاری‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی میان کشورهای عضو تشکیل شده است. کشورهای عضو اتحادیه اروپا به طور مشترک در زمینه ‌هایی همچون تجارت آزاد، قوانین مشترک، آزادی حرکت افراد و امنیت همکاری می ‌کنند. کشورهای عضو اتحادیه اروپا عبارتند از:

1. آلمان
2. فرانسه
3. ایتالیا
4. اسپانیا
5. هلند
6. بلژیک
7. سوئد
8. اتریش
9. دانمارک
10. فنلاند
11. پرتغال
12. ایرلند
13. لهستان
14. چک
15. رومانی
16. یونان
17. مجارستان
18. بلغارستان
19. کرواسی
20. لیتوانی
21. اسلواکی
22. استونی
23. لتونی
24. اسلوونی
25. مالت
26. لوکزامبورگ
27. قبرس

تمامی این کشورهای عضو اتحادیه اروپا از مزایای مختلفی مانند دسترسی به بازار واحد اروپا، قوانین یکسان در بسیاری از زمینه‌ها و آزادی حرکت برخوردارند.

لیست تمامی کشورهای اروپایی

این فهرست شامل تمام کشورهای اروپایی است که در قاره اروپا واقع شده ‌اند.

کشورهای اروپایی غیر عضو اتحادیه اروپا

شاید شما هم تعجب کنید که جای کشورهای مهمی مانند سوئیس یا انگلستان در اتحادیه  اروپا خالی است. دلایلی بسیاری در این تصمیم  دخیل هستند از جمله:

این کشورها شرایط عضویت را برآورده نمی‌کنند. برای عضو شدن در اتحادیه اروپا، کشورها باید معیارهای کپنهاگ را رعایت کنند. این معیارها شامل داشتن دموکراسی پایدار، اقتصاد بازار، حقوق بشر و احترام به قانون است.

آن‌ها تمایل به حفظ خودمختاری در کشور خود دارند. برخی از کشورها مانند سوئیس، نروژ و ایسلند نمی‌خواهند قوانین و سیاست‌های اتحادیه را پذیرفته و به نهادهای آن وابسته شوند.

این کشورها با سیاست‌های مشترک یا واحد پول یورو مخالفت دارند. برخی از کشورها مانند ترکیه، صربستان و اوکراین با سیاست خارجی یا تجاری اتحادیه مغایرت دارند.  برخی دیگر مانند دانمارک، سوئد و لهستان نمی‌خواهند پول ملی خود را با یورو جایگزین کنند.

کشورهای غیر عضو با عضویت در سازمان‌های دیگر مانند اتحاد جماهیر شوروی سابق در تضاد هستند. برخی از کشورها مانند روسیه، بلاروس و قزاقستان عضو سازمان‌های منطقه‌ای هستند که در تقابل با اتحادیه اروپا است.