روز شکرگزاری: جشنی برای قدردانی، دورهمی و خوشمزه‌ترین خاطرات!
قطعاً همه‌ی شما تا کنون بارها نام روز شکرگزاری یا تنکس گیوینگ را شنیده‌اید! اما به احتمال بسیار زیاد از زیر و بم آن چیز زیادی نمی‌دانید.
روز شکرگزاری در جهان معروف است و مانند تمامی مناسبت‌های مخصوص، آداب و رسوم ویژه‌ی خود را دارد و بسیاری از کشورها بر سر هر چه باشکوه‌تر برگزار کردن این آئین، با هم رقابت می‌کنند.
این سنت، در واقع یک سنت آمریکایی است که مثل هالووین در سراسر دنیا رواج یافته‌است؛ به گونه‌ای که امروزه روز شکرگزاری انگلیس و یا بسیاری دیگر از کشورها به یکی از مهم‌ترین مراسم‌ها تبدیل شده‌است.
فهرست مطالب
تاریخچه روز شکرگزاری
وقت، وقت تعریف کردن قصه است؛ همان قصه‌ی جذابی که این مراسم رو به وجود آورده و تا به اینجا رسیده!
این ماجرا تقریباً ۴۰۰ سال پیش شروع شد؛ یعنی حوالی سال ۱۶۲۱ میلادی! خاستگاهش هم برمی‌گردد به ایالت ماساچوست آمریکا. شروع این داستان با یک زمستان سخت و طولانی است؛ از همان‌هایی که معمولا نمایش‌نامه‌ی فیلم‌های درام با آنها آغاز می‌شوند.
سرمای این زمستان به قدری طاقت‌فرسا بود که خسارات بسیار زیادی را به مردمی که در این منطقه زندگی می‌کردند، وارد کرد. به دلیل این سرمای شدید، بسیاری از افراد جان خود را از دست دادند و باقی آن‌هایی که زنده مانده بودند هم در شرف از دست دادن زندگی خود بودند؛ چرا که تمامی مزارع و محصولات کشاورزی نابود شدند.
اما همین پیدا کردن راه حل در میان سخت‌ترین شرایط است که از انسان، یک موجود خارق‌العاده می‌سازد. پس از اینکه مدت کوتاهی به این منوال گذشت و تعداد کمی از مردم ساکن آمریکای شمالی باقی مانده بودند، راه حل کم‌کم خودش را نشان داد.
حالا این راه حل نجات‌دهنده چه بود؟
کشت ذرت!
شاید برای شما نیز سؤال شده‌باشد که چرا ذرت؟
پاسخ این است که ذرت ظرف مدت زمان کوتاه‌تری رشد می‌کند و محصولش به بار می‌نشیند و قابل استفاده است.
بنابراین با شروع کشت ذرت، اوضاع شروع به بهبود کرد و همه چیز به مرور بهتر شد.
پس از بازیابی مزارع و کشت ذرت و نجات یافتن از آن گرسنگی فراگیر، مردم آمریکای شمالی تصمیم گرفتند که کشت خود را گسترش داده و بر گوناگونی مواد غذایی و غلات افزودند و اقدام به کاشت لوبیا، جو و حتی کدو تنبل کردند.
از آن پس و بعد از اینکه آمریکای شمالی از این بحران نجات یافت و توانست جان دوباره بگیرد، ساکنین ماساچوست به این نتیجه رسیدند که به پاس اینکه خداوند آنها را در برابر این بلا حفظ کرده، یک روز را به نام روز شکرگزاری یا تنکس گیوینگ نام‌گذاری کنند.
روز شکرگزاری چه روزی است؟
شاید این موضوع سؤال شما نیز باشد که ” روز شکرگزاری چه روزی است ؟” یا “ تنکس گیوینگ چه تاریخی است ؟”
حقیقت این است که روز جشن شکرگزاری، تاریخ دقیقی ندارد!
آمریکایی‌ها معمولاً آخرین پنجشنبهی نوامبر را به این سنت اختصاص می‌دهند اما این نکته هم مورد ثابتی نیست.
در برخی کشورهای دیگر مانند کانادا، این مراسم در دومین پنجشنبهی نوامبر برگزار میشود.
روز شکرگزاری به انگلیسی
روز شکرگزاری (Thanksgiving Day) جزو تعطیلات ملی کشورهای آمریکا و کانادا و زمانی برای قدردانی از نعمت ها و فراوانی زندگی است. مردم در این روز دورهم جمع می شوند و آن را جشن می گیرند. جشن شکرگزاری مردم امریکا در روز چهارمین پنجشنبه ماه نوامبر و در کانادا دومین دوشنبه ماه اکتبر برگزار می شود. در حال حاضر، روز شکرگزاری به نمادی از اتحاد، قدردانی و جشن گرفتن همراه با خانواده و دوستان تبدیل شده است.
آئین‌های روز شکرگزاری
با توجه به اتفاقاتی که پیش‌تر از روز شکرگزاری در تاریخ رقم خورده، یکی از معمول‌ترین کارهایی که در این زمان انجام می‌دهند، برداشت محصول به صورت نمادین است تا یادآور آن جریان تاریخی باشد که چندین سال پیش اتفاق افتاده و به نوعی نمایش آن روحیه‌ی قدردانی است.
اما به غیر از برداشت محصول، برنامه‌های دیگری هم برای این روز تدارک دیده شده‌است؛ برنامه‌هایی چون:
غذاهای تنکس گیوینگ ؛ مهم‌ترین بخش مراسم روز شکرگزاری
در این مراسم، انواع مختلفی از غذاهای متفاوت، سرو میشود که پرطرفدارترین آنها بوقلمون است؛ آن هم از نوع شکم‌پر!
عده‌ای دیگر نیز از آهو و یا خرچنگ به جای بوقلمون استفاده می‌کنند؛ اما در هر صورت بوقلمون هم‌چنان محبوب‌ترین غذای کل منوی روز جشن شکرگزاری است.
غذاهای دیگری نیز در کنار این بوقلمون (یا خرچنگ و یا آهو) نیز ارائه میشود. برخی از آنها عبارتند از: سوپ کدو، کدو حلوایی و انواع متفاوتی از سبزیجات پخته شده.
رژه‌ی مخصوص شکرگزاری
این رژه به نوعی نمایشی است که در خیابان‌های مختلف اجرا میشود و طرفداران زیادی هم دارد.
یکی از تاکتیک‌هایی که برای هر چه جذاب‌تر شدن این مانور آئینی به کار می‌برند، استفاده از شخصیت‌های کارتونی محبوب مانند تام و جری، میکی‌موس و … است.
معروف‌ترین این رژه‌ها، “رژه‌ی می سی” است که در نیویورک برگزار میشود.
تماشای فوتبال آمریکایی
یکی از مهم‌ترین سرگرمی‌های این روز مخصوص، تماشای فوتبال آمریکایی است که در نیویورک بسیار پر طرفدار است و این بخش محال است که توسط آمریکایی‌ها نادیده گرفته شود.
برای روز شکرگزاری بهتر است به کدام کشورها سفر کنیم؟
روز شکرگزاری در جهان، در کشورهای گوناگونی جشن گرفته میشود و ممکن است شیوه‌های برگزاری متفاوتی هم برای آن در نظر گرفته میشود؛ اما با توجه به جغرافیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، همه‌ی کشورهای برگزارکننده‌ی این مراسم ویژه نمی‌تواند برای ما مناسب باشد و دسترسی به آن و یا دریافت ویزا نیز آسان باشد.
بی‌شک دسترسی، یکی از مهم‌ترین فاکتورهایی است که هنگام سفر باید در نظر گرفته شود و بسیار بر تجربه‌ی سفر مؤثر است.
در ادامه به برخی از بهترین کشورهایی که می‌توانید از ایران، برای شرکت در مراسم روز تنکس گیوینگ به آنها سفر کنید، اشاره می‌کنم.
روز شکرگزاری در چین
چینی‌ها خالق ایده‌های بسیار متفاوتی در اجرای ویژه برنامه‌های مرتبط با جشن روز شکرگزاری هستند که از جمله‌ی آنها می‌توان به رقص اژدها و روشن کردن فانوس اشاره کرد.
اگر شما هم به رقص اژدها و موارد عجیب و غریب، علاقه دارید، می‌توانید با تور چین ، روز شکرگزاری را در این کشور تجربه کنید.
تنکس گیوینگ در ژاپن
ژاپنی‌ها به ویژگی قدردان بودن بسیار معروفند و سپاس‌گزاری یکی از شاخصه‌های بارز آنها است.
در این مراسم، ژاپنی‌ها به برداشت برنج مشغول می‌شوند و گویا سنتی چندین ساله است. علاوه بر آن، ژاپنی‌ها در این روز از کارگر و کار سخت تقدیر می‌کنند.
اگر شما هم به حضور در ژاپن در روز شکرگزاری علاقه‌مندید، تور ژاپن می‌تواند بهترین انتخاب برای شما باشد.
روز شکرگزاری در مالزی
همه تنکس گیوینگ را در مالری با نام Kaamatan می‌شناسند که البته از نظر زمانی نیز با آن روز اصلی جشن در آمریکا بسیار متفاوت است و گویا در ماه می برگزار میشود.
در این زمان در ماه می، مالزیایی‌ها آخرین برداشت برنج را انجام می‌دهند و در ادامه این روز را با رقص‌های مخصوص و مسابقه‌ی بوفالو و بسیاری از بازی‌های سنتی دیگر ادامه می‌دهند.
چنانچه به شرکت در این بازی‌های جدید و سنتی علاقه دارید، می‌توانید آن را در تور مالزی تجربه کنید.
جمع بندی
روز شکرگزاری و یا Thanksgiving day ، یکی از حیاتی‌ترین مراسم‌های سنتی پیش از سال نو میلادی است. شروعش با آمریکایی‌ها بود و رفته‌رفته در تمام جهان شهرت یافت و ملیت‌های دیگر نیز به مفهوم آن علاقه‌مند شدند. آنها تلاش کردند که به نوبه‌ی خود آن را برگزار کرده و آن را به نوعی متناسب با فرهنگ خود، شخصی‌سازی کنند.
